Zawieszone w próżni

dla Łukasza....

Jest na ziemii i na niebie
znak co przypomina ciebie.
Jest wyraźny i tak jasny,
że aż przy nim gwiazdy zgasły.
Księżyc zakrył się za chmurą,
oblewając ją purpurą.

Jest na lądzie i na morzu
wiele myśli mych w przestworzu,
które są jak ćma zbłąkana,
fruwająca aż do rana.
Przy tym znaku, tu i w niebie,
mogę znaleźć w nich też ciebie.

Chcę byś wiedział, że to wszystko
jest maleńką, białą iskrą,
która niczym niewzniecana
zgaśnie, w próżni zapomniana.
Nie wiem jak to się potoczy.
Wstyd mi patrzeć prosto w oczy.

Wierzę jednak, że już wkrótce
będę sterem w własnej łódce.
I odpłynę nią na chwilę,
licząc w niej samotne mile.
A gdy wrócę z garbem myśli,
rozwiązanie mi się przyśni.

Wiem, że to, co teraz piszę
wywołuje w głowie ciszę.
Z czasem wszystko się pozmienia-
nowe czasy, doświadczenia.
Jesteś tą ostoją w ziemi,
której teraz nie chcę zmienić.

Nie chcę mówić tego skrycie,
bo dziwaczne jest to życie.
Niewiadome jak pogoda,
która różnic może dodać.
I jak kryształ jest mieniące-
raz są chmury a raz słońce.

autor

czarnula1990

Dodano: 2008-02-23 16:19:02

Ten wiersz przeczytano 732 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie