ZAWINIĄTKO

Owinięte w biel, wśród miękkości.
Przyszło do nas, głosem obwieszczając.
I już będzie co dzień tutaj gościć,
Słodki spokój , panujący zakłócając.

Taki cud maleńki, kwilący jak ptaszek.
Drobne rączki nieporadne, rozbiegane.
Wierzgający nóżkami jak w jabłku robaszek,
Wydaje z siebie dźwięki ciepłe, ukochane.

Jedyne to stworzenie, które mamy darmo.
To jest plon zbierany z człowieczej miłości.
Esencją, celem. Cenną życia karmą,
Powodem do zmartwień, śmiechu i radości.

To cząstka od niej i cząstka od niego.
Cudownie przemienia kobiet smukłe kształty.
Noce białe- rodzica ze snu zbudzonego,
Taki mały orzeszek poświęcenia warty.

A kiedy już zmęczenie dosięga wyżyny,
A samemu pobyć odgórnie nie dano.
Wtedy zawiniątko, robiąc śmieszne miny,
Przybiegnie z grzechotką :kocham ciebie, mamo!

mam dwa zawiniątka......mam czas wypełniony od A do Z.......mam.....

autor

ROZTRZEPANA

Dodano: 2005-04-15 16:24:27

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie