zawoalowana

zamieniam się w wosk,
gdy wróżę z oleistych krwinek
widzę drogę pełną motyli bez skrzydeł,
wirują i pękają niczym parchy

a ja nie potrafię oprzeć się niebiosom,
bełkoczę (upojona metalicznym płynem)

puszczam w światłowody
koloryzujące obrazy,
gdy wypełnia mnie
ciepło

nie budź, czekam na cud
lewitując w za wąskiej dziurze

https://youtu.be/5pLUY34qml4

autor

Ewa Kosim

Napisany: 2017-11-21 Dodano: 2017-11-21 22:45:26

Ten wiersz przeczytano 1478 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie