Zawrót głowy

Dotknęłaś mnie myślą spokojną jak sen
Stanęłaś obok i wzięłaś pod rękę
Tam wieczór jesienny, a u mnie już dzień
Choć w dali gdzieś lęk, emanujesz pięknem...

Dotykasz wargami bezszelestnie słów
Co je poeta z piórem pierw zatańczył
Zapach Twój tysiąca dubeltowych bzów
Orzeźwia mnie jak przymrozek nadrańszy...

Choć tuż, tuż za rogiem czaił się zły duch
Jakby nie obchodziła Cię moc złego
Topiłaś mnie zanurzając w gęsty puch
Morza namiętnościami spienionego...

Czytasz, to znów czuję zapach modrych róż
Czas zatrzymał się złamany w pół słowa
Uleciał ze mnie przedprzedwczorajszy kurz
W akacji białych płatków to rozmowa...

Już nie słucham, tylko czuję, Ciebie mam
Coś raduje się we mnie w tym niebycie
Taka rozkosz, kiedy myślę, że Cię znam
Gdybym nie znał, i tak bym kochał skrycie...

W tę jedną, jedyną noc w roku możliwe
By kwiat paproci zakwitł kolorowy
Czy od Twych oczu piękniejszy wątpliwe
On raz, a Ty kwitniesz wciąż... zawrót głowy...

autor

zwyklyfilozof

Napisany: 2012-10-10 Dodano: 2012-10-26 16:32:09

Ten wiersz przeczytano 604 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie