ZAWSZE SAM

Samotność dokucza, lecz nie jesteśmy sami
Są ludzie dookoła nas nie widzą mnie
I choć bym krzyczał serce swe otworzył
Nikt się nie zatrzyma zawsze w biegu
Nie widzą człowieka, lecz tylko osobę
Przedmiot, który trzeba ominąć
Zatrzymaj się proszę uchyl przyłbicę
Czasu nie stracisz chwili nie uronisz
Zostań bym nie był już sam
By serce zatrzymać niech już nie pędzi
Zapalcie mi światło światełko nadziei
Choć moja dusza już się nie weseli
Przekażę je dalej by inni mogli je odnaleźć
I zobaczyć drogę do domu w tak ciemną noc

autor

Jobi

Dodano: 2005-10-24 12:12:51

Ten wiersz przeczytano 1073 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie