Zbawiennym deszczem

Gdybym była zbawiennym deszczem,
Co słodkim chłodem emanuje,
Owionęłabym ziemię błogim dreszczem,
Szaleńczą muzyką świadomości rozkoszuję.
Gdybym była zbawiennym deszczem,
Co wraz z wiatrem melancholijnie lamentuje,
Objęłabym świat bezkresnym gąszczem,
Spoglądałabym jak swe gorzkie łzy wypłakuje.
Przybyłabym do Ciebie pewnej zimnej nocy,
Tonąc w czerni i szarości,
Stałabyś samotnie; bez jakiejkolwiek pomocy,
Przedstawiając obraz nicości.
Pragnęłabym pocieszyć Twoje przygnębienie,
Swoją muzykę zagrać Ci,
Zaś Ty odsyłałabyś mnie w zapomnienie.
Nieprzekraczalną granicę wytyczyłabyś mi.
Zawodząc, posyłałabym do Ciebie pieśni,
Duszy okrutne katusze,
Pokazuję Ci świat przykrej baśni.
- nie, Ciebie już nie poruszę.
Odchodzę do wiatru,
Do jego niewidzialnych ramion,
Jego ujmującego taktu,
I zatarcia bolesnych znamion.

autor

malutka-marzycielka

Dodano: 2008-10-11 22:54:09

Ten wiersz przeczytano 415 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie