* * * ( ze spuszczoną głową...)

...jeszcze nie czas bym słowem próbowała zmierzyć się z tragedią, dlatego chwilą skupienia uczczę PAMIĘĆ Tych co dziś i Tych co 70-siąt lat temu...

ze spuszczoną głową
noga za nogą wlokę
przez dni przyszłe
bagaż chwil wyzutych
z uczuć co zaistnieć
zapragneły po czasie

podeptanym źdźbłem
wyznaczam kierunek
azymut samotność
tam pustka prowadzi
wspomnień garść
zakopię po drodze
by wrony nie rozdziobały
_________________________________
to czego się bałam
smutkiem wzywa

autor

Beniaewa

Napisany: 2010-04-09 Dodano: 2010-04-10 13:54:59

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie