Zegar

Tykaj sobie dalej - z Ciebie życie nie uchodzi,
Ale nam chwile umykają z każdą sekundą.
Twoje wskazówki biegną i tak w kółko,
A nam się już nic, co było, nie powtórzy...
Nam trzeba żyć, działać dla świata,
Czekać na promienie słońca, oświetląjace myśli...

Gdy stoimy w blasku słońca wcale nie widzimy,
Jak okropny jest ten świat, jak nam ucieka,
Nie marnujmy więc tego, co możemy dać innym!
I tak, choćbyś jeden dzień na to przeznaczył,
Mówię Ci: wszystko będzie doskonalsze!

Więc rób, rób coś dla innych, bo to wielka magia.
Daj coś z siebie, a dostaniesz więcej jeszcze
Tak już jest stworzony teń świat, nie zmienisz tego!
Musisz coś dać, aby dostać jeszcze więcej...
Nie bądź jak ten zegar, czyniący coś, lecz bez duszy,
Jak się go nakręci, tak będzie tykał bezwiednie...

Wiem, że tykanie zegara wciąż nas prześladuje.
Wszyscy kiedyś umrzemy, stracimy ziemskie poczucie
Więc teraz spełnijmy to, co do nas należy!
Wiem, że gdy przychodzisz do domu, czujesz zmęczenie,
Ale ciągle patrz w gwiazdy, spełniaj marzenia, czyń dobro!
Bo pewnego dnia upadniesz, pożegnasz się z tym światem...

Gdy stoimy zachwycieni w blasku słońca nie widzimy,
Co złego jest wokół nas, jak bezruch psuje życie,
Rusz się w końcu, wyrwij z posad
Bezczynność to główny grzech, którego nie wybaczą!
Zobacz, kto jest wokól, na co od Ciebie liczy,
Daj mu to, a wielka będzie Twoja nagroda!

autor

Konstanthinos Straticonios

Napisany: 2006-10-05 Dodano: 2006-10-05 14:57:05

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie