Żegnaj!!!

Pada deszcz z mej duszy,
Krople gorzkie skraplają się w perły,
lecz żaden żalu nie zadusi, po miłości,
której kwiaty zwiędły.
Kochałem Cię, jak nikogo na świecie,
bo szczęściem i rozkoszą byłeś serca mego,
nie mogłam żyć po prostu bez Ciebie,
a teraz jesteś dla kogoś innej.
jeszcze nieraz będę Cię wspominała,
Ty – któego ukochałam nad życie,
i trudno mi będzie nową miłość znaleźć,
gdy w oczach innych będę widziała Ciebie.
Nie gniewam się wcale na Ciebie,
bo z nikim nie lubię się gniewać,
lecz gdyby nastąpiło miłości wskrzeszenie,
nie czekałabym Twego skinienia.
Żegnaj miłości tak niedawno zaczęta,
żegnaj Ty co skaleczyłeś mą duszę,
Żegnaj i zapomnij o mnie,
bo ja pamiętam, bo pamiętać o Tobie muszę.
Żegnaj skarbie mych głębokich uczuć, „Żegnaj” jak to się ciężko pisze,
bo pierwszy raz ktoś me serce porzucił,
zostawił w nim smutek i ciemności ciszę

autor

Evel

Napisany: 2005-03-09 Dodano: 2005-03-09 13:46:46

Ten wiersz przeczytano 482 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie