zegnaj

Stoje posrod tysiaca kwiatow,
stoje i mysle nad istnieniem swiatow.
Choc czuje Twoja obecnosc... Ciebie nie ma
tylko ta jedna wielka sprzecznosc..
Po twarzy plynie kolejna laza
Ty juz nie mozesz jej otrzec.. juz ciala brak...
Ty juz nie moesz podejsc otulic mnie
Choc teraz placze ja dobrze to wiem...
Zapada zmrok, jednak ja sie nie boje
kolejne minuty tutaj stoje
Nie mysle o strachu leku czy zlosci
Bo znika zrodlo naszej milosci
zapalam zapalke, podmuch wiatru ja gasi
Wiem chcialbys zebym juz szla
ale ja nie mam sil
podnosze glowe jest wieczor jest ciemno
tu zostawiam oststnia czerwona roze
i zle wspomnienia o Tobie burze
bo przeciez nie mowi sie zle o zmarlych...

autor

lobuziara_18

Dodano: 2007-03-04 12:53:45

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie