Zguba
Idę sobie ulicą
patrzę coś tam pomyka
czy to myszka czy gołąb
nie ...to serce człowieka
nie zdążyłam dogonić
gdzieś spieszyło się wielce
chciałam podejść zapytać
może wziąć je na ręce
musiał pewnie ktoś zgubić
i nie spostrzegł się w porę
ciekawe czy odnajdzie
jeszcze dziś przed wieczorem
stąd mój apel do państwa
jeśli stanie na drodze
ogrzejcie je w swoich dłoniach
myślę że zmarzło srodze
i oddajcie tę zgubę
bo zapewne ktoś czeka
a bez serca wiadomo
trudna dola czlowieka
autor
fryzjerka
Dodano: 2007-11-24 06:18:17
Ten wiersz przeczytano 1411 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
zaskakująca koncepcja - wiersz trochę prowokacja , a
może nawoływanie, by zaopiekować się tymi co zgubili
serce?...tak do końca trudno się zorientować , ale
wiele tu ciepła i optymizmu...
Niech ktoś szybko je znajdzie , to serce zgubione i
ogrzeje, żadne serce nie powinno być samotne.
Piękny, ciepły wiersz.Wiele w nim miłośći i serca
ludzkiego.Płynny, bardzo ładna puenta.
Ładny i ciekawy wiersz...każdy powinien dbać i o swoje
i o innych serca ... każdemu kto potrzebuje pomocy ,
okazać serce... gdy na troche zagubione - pomóc
odnaleźć ...