Zielone Świątki
brzozy sukienki założyły
na swoje białe nagie ciała
i w słońca wietrze
zawirowało
jasnozielone - Panu chwała
pośród zachwyceń
tańcem brzozy
dwie jej gałązki
nad drzwiami włóżyć
tak robił dziadek tata mama
a wujek Czechu całe brzózki
stawiał u drzwi
by Duch nie puścił
na zamojszczyźnie
z procesją w pola
dziś idą ziemię swoją święcić
tak jak dziadkowie i ojcowie
tak jak zostało to w pamięci
Zielone Świątki Zielone Świątki
już śpiew się niesie górą dołem
nad obudzonym po zimie domem
autor
cii_sza
Dodano: 2023-05-29 07:07:54
Ten wiersz przeczytano 570 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Bardzo Duży Plus
serio
(bez retuszu)
Niestety tradycja zanika.. piękny wiersz.. Pozdrawiam
ciepło :)
Jestem obecnie poza miejscem zamieszkania i wielce się
zdziwiłam że na mszy nie było nawet wspomniane o
święcie. Dekoracji zero...
Ślicznie opisałaś tę tradycję, której już niestety
coraz mniej...
Pozdrawiam
U nas nikt już chyba tego nie robi. I tradycji już
dawno zapomniano ,nawet pokaz dla ludzkiego oka się
skończył.
Zanika tradycja
Pozdrawiam cieplutko Halinko:)
Pamiętam jak maiło się domy (u nas raczej buczyną)
Piękna tradycja, trochę już zapomniana. Zatrzymałaś
mnie w zadumie nad Twoim wierszem.
Pozdrawiam Halinko.