zimna podłoga zmrozonych uczuć

"... Noc jest tak głeboka (...)A ściany mego domu płaczą..." Moonlight

...
siedział na zimnej podłodze
zmrożonych uczuć jej
wiatr i liście wirowały w powietrzu
jego łzy
opadały na podziurawione glany które niejedno z nim przeżywały
...
skulony w kłębek
z opuszczona głową
szukał schronienia
przed sobą samym
lecz był zbyt dobry
nie miał w sobie patyny obojętności
...
przetarte uczucia
pękniętego serca
pozostawiały na
jego ścieżce ślady zakończenia
...
świat płakał razem znim
wypływające krople deszczu
zamykały jego ból w swej przezroczystej
postaci
smutne niebo otulało jego załamany obraz bycia
...

lecz
on musi wierzyć że słońce
zaświeci i ogrzeje przemoknięta duszę
...

trzeba tylko poczekać i mieć otwarte skrzydła
a nadejdzie jakis dobry wiatr
który uniesie je do góry

...ale Ty pójdziesz dalej do przodu pójdziesz otwarty będziesz szedł bo ... złożyłes obietnice

autor

Samira000

Dodano: 2006-10-28 22:55:58

Ten wiersz przeczytano 355 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie