zimowa melancholia

Na polach śnieg
srebrzy się blaskiem słońca
suche trawy drgają
w zimowym wietrze bez końca

suche osty zimowym snem owiane
wychylają swoje główki zaspane
z pod puszystej pierzynki
aby poczuć słonka drobinki

słońce darzy promieniami
wszystkie rośliny zaspane
złotą bielą pokryte
w spokoju i ciszy znakomitej

tylko wiatr hula po polu
ogrzany słońcem,wesoły
zaspy śniegu rozwiewa wokoło
do zabawy bardzo skory

piękna dostojna Zima
ożywiona promieniem świetlistym
w głębi duszy zraniona
odejściem swym bliskim.

autor

gorza

Napisany: 2006-03-13 Dodano: 2006-03-13 21:17:34

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie