Ziórozie
https://youtu.be/Qn6b5mZZD-I
Na zima kedy ciamno i tajamno je,
to sia człoziekoziu z psirzów wylyźć nie
chce.
Zgniły nimk siedzi abo co.
Po Nowam Roku, jek pozietrze dopasowało,
to łu noju zawdy sia draszowało.
Dnie i zieczory na Warniji to fejn só.
Kele psieca siedzić, cejtunki cytoć,
godać, abo patrzypyski przedować,
coby na niebzie ziórozie łoboczyć.
Tyle marzeń już śpi nieżywych.
Chmury są takie same jak na Fidonisi.
Tyś tą jedyną z moich Ziem szczęśliwych.
mitycznych nurtów, dziś jakoś dziwnie
cisi.
Tam Leuke znów klangoru chce jeszcze,
żurawi krzyku niczym herosi.
Pierwszy skrzydłami tnie powietrze,
szyk V ułatwia innym szybowanie.
Lecąc tuż za sobą złagodzą świata
małość.
Za tęczowym mostem znów sny uspokoją.
Z nimi tylko Victorii doskonałość.
A potem pójdę tam gdzie Isztar szła
spać,
wszystkie czary napełnię miłością.
Tylko nie wiem, czy na sen mnie stać.
ziórozie- żurawie
draszować- młócić
zgniły- leniwy
cejtunki- gazety
patrzypyski przedować- patrzeć bezmyślnie
Gwara warmińska.
Komentarze (24)
Aniu piękny sonet o tym twoim zakątku ziemi...pozdr.
Pozwolę sobie za tsmat(Krzysiem)
Ślę serdeczności Aniu :)
No, przyznam że jestem pod wrażeniem.
Bardzo mi się podoba, a gwara to wisienka na torcie.
;)
Dzięki.
Super sonet z sielankowymi (przyrodniczymi) opisami.
Pozdrawiam ciepło.
Kosecki dziękuję bardzo.
Przy twoich wierszach zatrzymuje się na dłużej..
wszystko tu ma znaczenie, sens i symbolikę... to dla
mnie uczta i nie ukrywam że lubię być tak zaskakiwany
:) a jak uda mi się wyłuskać coś dla siebie i
zrozumiem więcej niż mogę to oczy mi się świecą jak
dzieciakowi... Dziękuję :)
Pan z teledysku... oprócz skali głosu ma przekaz który
ma to coś :) pozdrawiam serdecznie
Broniu, Tymczasem, Skoruso.
Dziękuję
...podziwiam gwarę i miłość do tego skrawka Ziemi...
Brawo:)
Piękny wiersz Aniu. Czytam Twoje warmińskie wiersze z
wielka przyjemnością. Pozdrawiam.
Piękne pisanie, bardzo poetycko ujęte.
Pozdrawiam serdecznie :)
Dziękuję Lariso za piękną interpretację ( i że
chciałaś zobaczyć więcej)
Dziękuję.
Marku, Bożenko. Dziękuję.
Doskonale wyraziłaś poszanowanie i umiłowanie swojej
małej ojczyzny- Warmii. Wszyscy mamy swoje małe wyspy.
Nasze małe ojczyzny. Tacy jesteśmy, kochamy nasze
miejsca, bo są pełne naszych wspomnień. Miejsca
naszego dzieciństwa, naszych korzeni.
Poetycko nawiązałaś do Wyspy Węży.
Podałaś nazwy tej wyspy w jęz. starogreckim i greckim.
To wspaniały zabieg stylistyczny. Nawiązałaś w ten
sposób do mitologicznej Isztar- mezopotamskiej bogini
wojny i miłości. Wszystko złączyłaś Victorią- rzymską
boginią zwycięstwa. Klucz żurawi ułożony w V, jak
Victoria.
Oby z wiosną nadszedł pokój w Ukrainie wraz z
klangorem żurawi.
Żuraw to święty ptak, który symbolizuje pokój i
długowieczność.
Znakomity wiersz!
Wielopłaszczyznowy, pełen symboli.
Zatrzymuje i porusza.
Brawa dla Ciebie!
Ślę moc serdeczności
Witaj,
urocze wersy opisujące naszą przyrodę w poetyckiej
formie z ogromną dozą wyobrażni...
Cudowne uzupełnienie w postaci linku.
Pozdrawiam serdecznie /+/.