Zjednoczeni

Szkatułkę życia odkładam
granice rozmyły się we śnie
runął pałacyk marzeń
odarty z nadziei przedwcześnie

Porzucam cuda niedokończone
gwiazdy podziemne gorące
samotny w wierze odchodzę
tylko wierzby z nawyku płaczące

Do nieba znów mnie zabierzcie
-dla ciebie podważę dogmaty miłości-
resztki pamięci zniknęły
na proch roztarte w nieskończoności

Zostawiam ból co serce otworzył
niczym grot strzały spękany
klękam zmęczony przed tobą
lekkimi dłońmi muskasz me rany

I anioł jak motyl zatańczył
na wspólnym grobie z modlitwy świeczkami
aby wszystko się dokonało
pomiędzy światem a nami

autor

Alcolumb

Dodano: 2005-12-25 16:21:03

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie