źle myślalem

żal po stracie tego czegoś
w myślach szukam odwiecznego
niby z troską i tęsknotą
przeszukuję umysł sprośny

gdzieś mój mózg tak niewyprany
bo przez lata zaśmiecany
brudem myśli i kłamstw wielkich
bo myślałem żem jest wielki

wielkim byłem lecz pacanem
ciągle chlejąc tą gorzałem
piłem nawet pod rynsztokiem
bo już rynsztok był wysoko

więc nie szukam już emocji
poprzez środki ciągle mokre
żyję sobie tak bez wódy
i piszczenia tej obłudy

nie potrzebne smarowidło
starczą słowa mych przyjaciół
bo ich wiara mnie umacnia
w to że warto żyć na sucho

autor

bober II

Napisany: 2008-09-19 Dodano: 2008-09-19 21:07:36

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie