Złej miłości przestrzeń

Tyle pięknych słów porwał wiatr ze sobą,
najpiękniejsze chwile przeminęły z deszczem.
We mgle z naszych twarzy znika radość życia,
W bólu się otwiera złej miłości przestrzeń.

Kto chce być kochany,kochać nie potrafi,
dookoła słyszę słowa,co przeminą.
Każda chwila szczęścia jest od siebie
krótsza,
niekochane serca bez miłości giną.

Tu samotni ludzie,grzeją swoje zmysły,
przecież oni byli kiedyś też kochani.
Piją,aby przetrwać,samotnie przed lustrem,
boją się o jedno,że są zapomniani.

Same dobre słowa zabrał wiatr daleko,
padało gwałtownie ,to był tylko moment.
Mgła osiadła gęsto,twarzy już nie widzę,
Aniu-gdzie ty jesteś?-kocham ciebie-Robert.

autor

return

Napisany: 2004-08-15 Dodano: 2006-03-07 11:32:49

Ten wiersz przeczytano 870 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie