Zło-dzieju

a czas jak złodziej wciąż goni i coś kradnie, czasem
serce nie zgadnie, czasem gdzieś przepadnie...

smutki przemijającego czasu dobre marzenia krajobrazy
znikają szybko z pola widzenia i niektóre tak jak
złodziej zabiera kiedy najmniej sie czlowiek spodziewa

wiersz jest taką rzeczywistą próbą oceny zdarzeń

Nie można tracić nadziei jeszcze zaszumią drzewa
miłością.

Pięknie piszesz nic dodać nic ująć,pozdrawiam

dobrze ze o tym piszesz....to złodziej takich powinno
sie tepic....jak zaraze...klimat wiersza z nostalgia
ale w smutku spleciony...bardzo osobisty..

Takie drzewa rosną w głowie. Trzeba wierzyć.
Pozdrawiam. Wiersz podoba się.

Niestety i drzewa umierają, bo nic nie jest dane na
zawsze.+

Czasem wspomnienia to wszystko co nam pozostało.
Piękny, melancholijny wiersz.

Refleksyjnie - tylko tytuł bym zmienił na np. "poszum
uczuć" lub coś w tym stylu.

Ciekawa refleksja. Niestety tak bywa, że niektóre
wspomnienia nie są miłe...

myślę, że rosną wszędzie, póki wiara w nas żyje i
trwa, miłość kwitnie bzem między zielonymi oparami
liści. pozdrawiam ciepło :)

Niestety nie każde uczucie będące związkiem mężczyzny
i kobiety jest trwałe. Ogromna większość z nich jest
krucha i bardzo krótkotrwała. Miłość powołana do życia
przez naturę ma jeden ,jedyny cel- ma służyć
prokreacji a to, że człowiek w rozwoju cywilizacyjny
zaczął używać jej jako fundamentu do budowy życiowej
stabilizacji w której łatwiej jest wychować swoje
pisklęta, to zupełnie inna para kaloszy. Miłość ze
swej natury jest wolna,bo nikt z nas ni ma wpływu na
wydzielanie się takiego, czy innego hormonu w naszym
organizmie.Wydziela się sam, na skutek różnych
czynników niezależnie czy tego chcemy, czy nie. Jeżeli
stan zakochania zwany miłością nie realizuje się,nie
dając szans na prokreację, czyni człowieka
nieszczęśliwym a jeśli się zrealizuje spełniając swoje
zadanie (nawet przez namiastki prokreacji) to także
kończy swój żywot jako coś zbędnego naturze. Taka jest
surowa prawda o uczuciu niezależna od poszumu drzew,
czy romantycznej poezji. Życie jest niestety bardziej
brutalne, niż chcemy je dostrzegać. Wszystko w naturze
ma swój początek i koniec a przede wszystkim cel,
który należy rozumieć. Natomiast od strony
poezji,która rządzi się przede wszystkim emocjami a
nie prawami nauk ścisłych wiersz jest dobry i dlatego
zostawiam swój głos.

rosną rosną, tylko że my czasami tracimy zdolność ich
wypatrywanie, ich dostrzegania... pozdrawiam

przeczyłam Twój komentarz pod wierszem AS-a,
faktycznie jest zainspirowany. podoba mi się.
pozdrawiam :)