Złodziej czasu
Przylgnęliśmy do siebie
Jak dwie połówki?
Wciąż sobie nieznani
Magnes spowodował reakcję
Chwila nie przeszkadzała
Zwątpiła
***
Spod dłoni wymknął się ciężar
Ramiona skuliły ostatnie tchnienie
Tak zostać żywą legendą
***
Żonglować jak goniec
Królowej czasu
Podając życia namiastkę
Spoglądając w twarz śmierci
autor
bodzia
Dodano: 2016-11-14 11:35:32
Ten wiersz przeczytano 717 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Czas wile rzeczy weryfikuje, niestety nie zawsze na
lepsze.
Pozdrawiam serdecznie Bodziu:)
bardzo dziękuje Andrzeju Elu uściski
Dużo refleksji o samotności...podoba mi się:)
pozdrawiam bodzia
Bardzo ciekawie o przemijaniu:)
Pozdrawiam
dziękuje wszystkim bardzo serdecznie za odwiedziny
komentarze bardzo ciekawe ... pozdrawiam
Pozdrawiam.
Świetnie żonglujesz między wersami :)
Czas nie wróci z podróży.
Ciekawe refleksje! Pozdrawiam!
:) + pozdrawiam :)
refleksyjnie o przemijaniu....
pozdrawiam:-)
dziękuje bardzo nad pochyleniem się ... pozdrawiam
serdecznie
w drugim chyba umknął ogonek - legendą
Złodziej czasu, to każde ludzkie przywiązanie.
podobają mi się refleksje:) Miłego dnia Bodziu