***złote bramy Edenu***

cyrklem z igłą
nasączoną naiwnością
wyrysuję parabolę
karygodnej bezczelności

ołówkiem z wkładem
ze szczątków realnych uczuć
przy użyciu ekierki zapomnienia
naszkicuję wierzchołek powierzchowności

nożem kuchennym
ze śladami wczorajszego kłamsta
wytnę na skórce od chleba
chwiejne zarysy krainy wiecznej wiosny

lawinami słów niewinnych
zasypie krater nieporządności

i ze łzami cierpiętnika
będę oglądała odrealniony świat
przez dziurkę od klucza
w złotych bramach Edenu

przez ciebie zamknęli mi przed nosem bramę spokoju...

autor

Fifeczka

Dodano: 2006-08-22 09:32:28

Ten wiersz przeczytano 668 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie