Zmarszczenia
Niebo się pomarszczyło,
to już chyba starość.
A tak pięknie było,
niedawno
dniało
- chyba przed godziną.
Tyś się do mnie garnął,
ja młodą dziewczyną
byłam, rumianą jutrzenką.
Teraz,
stare niebo
ma Alzheimera,
bezradnie patrzy w przestrzeń,
nie wie
kim jesteśmy.
Czas przeszły
miesza się z dziś,
gdzieś przepadło jutro.
W tym wszystkim my,
jak szkic na brudno
wyrzucony z rezygnacją.
Tak łatwo
koniec przyszedł.
Lepiej nie myśleć.
autor
DoroteK
Dodano: 2012-11-12 06:25:40
Ten wiersz przeczytano 944 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
dobry wiersz o dramacie człowieka i jego rodziny
Alzheimer to dość przykra choroba dla ...bliskich.
Dorunia, jak zwykle u Ciebie samo życie:)
Pozdrawiam Cię i życzę wspaniałego dnia-:)
wszystko przemija nieubłaganie nie mamy na to wpływu -
tylko szkoda ze to już nawet niebo nie to same co
kiedyś :-(
pozdrawiam.
Bardzo podoba mi się komentarz kenaj262:)
Smutny to czas ale nieunikniony.
Samo życie. Serdecznie pozdrawiam.
...smutne ale prawdziwe,tylko dzieci i serce zostają
...nieszczęśliwe...
lepiej nie myśleć...
Niebo polane esencją zapomnienia, tą która czasami
zmienia nas w mściwe krople wody.