ZMIERZCH KRÓLA

Gdy patrzę na te wymięte przez czas fotografie,
przypominające o przeszłości.
Jak w myślach króla,
gdy smutny jego tron wydobywa
przebłyski zmierzchów królów,
krzyki z pól bitewnych,
walk których nie można było wygrać.
Z czarnych zakamarków pamięci
zakradają się skrzywione przez stracone chwile postacie.
Wypaleni ludzie i ich błędne myśli,
krążące dookoła,
odbijające się o zimne ściany głośnym echem.
Mała świeczka
schowana niewinnie w kacie,
oświeca mu umysł
Czeka na nowy dzień,
słuchając jak wiatr porywa
popioły z minionych sekund,
skrywa swoją twarz w dłoniach nocy.

autor

Alex524

Dodano: 2007-04-26 22:53:29

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie