zmierzch lata

W półmroku wrześniowego dnia
lato odchodzi,
coraz mnie zieleni,
a pod nogami spacerujących
szeleści złoty liść.
Gdzieniegdzie słońce przygrzeje
otulając jeszcze blaskiem swym
szarość dnia.

A my?
Tacy sami.
O rok starsi.
Czy mądzrzejsi?
Może więcej i w nas chłodu,
mdżystej mgły
pomiędzy strugami deszczu
ale i poranków pogodnych,
czasem z jasnym słońcem.

Jak strumyk górski
to życie przepływa,
podąża ku swemu spełnieniu.
Płynie,
często i pod prąd,
niezmiennie,
ku jednemu celu,
ku życiu wiecznemu!

autor

lilijka55

Napisany: 2009-09-28 Dodano: 2011-08-11 10:17:46

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie