Dzieciątko

Dzieciąteczko nowonarodzone,
mała kruszynka,
największy skarb.

Kruche ciałko,
delikatne jak porcelana,
Filigranowe rączki,
a jakie droniuśkie paluszki, stópki,
zmrużone oczka
promienna twarzyczka,
taka świeża,
żywa,prawdziwa.

W to przeczyste oblicze
chcę wpatrywać się bez końca.
Z tej świętej niewinności,
bezbronności,
delikatności,
bezgranicznego zaufania,
chcę karmić swe nienasycone,
wygłodniałe,
skarłowaciałe wnętrze
i zaczerpnąć sił
do plecaka przyszłości.

I być zdumionym,
jak najdłużej zdumionym,
pozostać na wieki zdumionym
cudem życia.

autor

lilijka55

Napisany: 2009-10-07 Dodano: 2011-08-12 16:26:43

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie