O zmierzchu

Wiersz poświęcony Trójcy Świętej

Słońce się kryło za zielony wał.
Liście brzóz modliły się szeptem.
Majowy ciepły wiatr przeszedł w cwał.
W ekstazie brzozy krzyczały: Jesteś!

W jedwabiu kory, zapachu czeremchy,
W opłatkach tarniny i czereśni,
W oceanie zieleni: Boże Święty
Jesteś! W odwiecznej lasu pieśni.

W atomie tlenu tli się życia zaczyn,
Zaklęty wokół ziemskiej kuli w łańcuch.
Niewidzialnymi oczyma wszędzie patrzysz
Uśmiechnięty! W błogosławionym tańcu

Życie hojnie sypiesz w padół płaczu.
Twe boskie tchnienie ukryte w wietrze
Przechodzi w mowę pól i lasów. Tułaczu
Boski, Duchu Święty, czysty jak powietrze

Żywicznych sosen. Srebro potoku z kamienia.
W refrenie: niebo i ziemia, góra i dół,
Nas w Siebie bezustannie przemieniaj,
W zapach i dźwięk i zakrzątanie pszczół.

Ziarenka dobra w plaster miodu zlepiaj,
Miłością czystą bez nazwy i imienia,
Jezu najdroższy, słodki jak nektar,
Raz jeszcze w Siebie nas przemieniaj!

autor

Weno

Napisany: 2015-05-04 Dodano: 2015-05-04 18:06:59

Ten wiersz przeczytano 1136 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie