Zmiłuj się Panie...

Każdy wie, jak potrafi być straszne życie.

Stare zakurzone fotografie
Dawno wyblakła klisza
Film zerwany
Osiadł na stałe w mej głowie
…

Tysiące dzieci
Czarnoskórzy wojownicy
I wszędzie dym
Krew litrami spływająca
Preria dalej toczy swe żniwa
Słońce prześwituje przez wyrwane kości
Czuć zapach zgniłej śmierci
…

Przewracam fotografie i
Łzy w oczach

Kolejne ofiary
Dzieci i dorośli
Matki i ojcowie
Wszyscy martwi
Muchy osiadły na ich niby ciałach
Kości
Skóra
To wszystko…

Pytam się Pana Boga
I dalej pytać się będę
Czemu tak jest?
Czy mam krzyczeć czy płakać
Czy mam modlić się
Czy po prostu oddychać tym co ujrzałem
Pytam się?

Cholerna głucha cisza..
Niech cie …

Nie umiem
I nie potrafie
Za trudne aby dalej patrzeć się
W te fotografie…

Dziękuje.

autor

Cynduś

Napisany: 2008-06-04 Dodano: 2008-07-21 00:04:06

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie