Znałam kiedyś ludzi...

Nie przywiązuj sie do wyobrażenie jakie masz o ludziach.I tak Cię rozczarują...

Znałam kiedyś ludzi o pięknych duszach
Którzy nie tylko mówić umieli, ale również słuchać...
Bezgranicznie im ufałam
Z dumą przyjaciółmi nazywałam
Moje zaufanie nie znało granic
I teraz wiem, że to wszystko na nic!
Niepotrzebnie tak ich pokochałam
I bardzo się wstydze, że przy nich płakałam...
Bo teraz już wiem, że to ich cieszyło
A może czasem nawet i bawiło?!
Ale ja umiem uczyć się na błędach
Od dziasiaj postaram się zapamiętać:
"prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie"
Czy ja takich mam? Chyba tylko samą siebie...

Wiersz pisany w chwili smutku... I może dlatego jest taki prawdziwy ;(

autor

Polinek_18

Napisany: 2007-03-03 Dodano: 2007-03-07 09:50:37

Ten wiersz przeczytano 852 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie