Znam Robota

pod dyktando
ustawiam znaki zapytania
które jak pociąg ekspresowy
przejeżdżają przez moją głowę

przeznaczenie wyrasta jak zboże
trafiając do naszych rąk

jak pacierz
odmawia swe przebudzenia
i w bandaż zawija odcięte serce
budując nowe do życia

wciąż
pachnie wczorajszym snem
pozwala myślą wyrastać
jak trawie zielonej na wielkiej łące

zakwita
i krople rosy
znów jutro nakarmi przed świtem

bo nieśmiertelność nie śpi

autor

jesion

Napisany: 2018-06-26 Dodano: 2018-06-26 18:18:54

Ten wiersz przeczytano 857 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie