ZNIKAJĄCY PUNKT
Jesteś
I nie ma Cię
Znikający punkt
Na mapie mojego życia
Zawęził się mój horyzont
Zmienił pogląd
I sposób myślenia
I niby jestem sobą
A tak jakbym była kimś innym
Czy to ja ?
Tak jakbym siebie nie znała
Jakbym się przed chwilą
Pierwszy raz zobaczyła
Stoję na łące marzeń
W białej przezroczystej sukience
Ze snu
Trzymam w dłoni bukiet róż
Przewiązany wstążką złudzeń
A Ty biegniesz do mnie
Z mojej twarzy promienieje radość
Gdy jesteś tuż tuż
Nagle mijasz mnie
Patrząc mi w oczy
Pojawiasz się
I znikasz
Punkt odniesienia
Moja astralna niemoc
Mój bezwład uczuć
Ten wiersz napisałam dawno i chociaż zmienił się mój sposób myślenia lubię do niego wracać.Dla mnie jest pełen wspomnień...
iramea
Komentarze (2)
Marzenia są piękne tak jak ten Twój wiersz. To da się
wyczuc, że piszesz o tęsknocie za miłością. Wiersz
daja dużo do myślenia. Byłem na Twoim blogu. Podoba mi
się. Pozdrawiam.
wspomnienia to nasza historia... dobrze,że o tym
pamiętasz :) piękny wiersz pozdrawiam