ZNOWU JESIEŃ
Róże płatki już straciły
Liście dawno zniknęły z drzew
smutkiem powiało w ogrodzie. umilkł
wesoły ptaków śpiew
znów chochoły się zjawiły
swym ciepłem róże otulają
szczęśliwe i wesołe razem
na wiosnę czekają
wiatr wpadł do ogrodu
gdzie dojrzał stojące chochoły
chcąc wyrwać im kwiaty
targał za słomiane poły
hulał między krzewami
radosny szalenie
buszując wśród gałęzi
nowe rzucał cienie
szare myszki pod płotem
norki odnowiły
gromadząc zapasy
będą zimą się gościły.
Komentarze (25)
A może tak: "Róże płatki już straciły
drzewa liście pogubiły,
w ogrodzie powiało smutkiem,
a ptak śpiewa smutkiem"? Czasem przestawienie słów
wiele zmienia, na lepsze. A rymy jak schody, stopień
po stopu łagodnie niosą czytelnika do ostatniego
słowa. W tej formie mi się niezbyt podoba, ale to twój
utwór,
Ładny wiersz. Msz gdyby wyrównać całość do ośmiu sylab
w wersch, byłby jeszcze ładniejszy i rytmiczny.
Ten wers:
"liście pogubiły drzewa" brzmi tak jakby lisćie gubiły
drzewa, a jest przecież odwrotnie.
Może napisać np:
"Róże płatki potraciły,
drzewa pogubiły liście
smutkiem powiało w ogrodzie
i ptaki śpiewają ciszej"
lub inaczej? Wiadomo, że to sugestie czytelniczki, a
nie eksperta. Miłego dnia.
Piękny opis jesiennej przyrody. ładny wiersz. Mile
pozdrawiam.
Cieply nostalgiczny wiersz pozdrawiam
Ładnie Iwonko namalowany jesienny obrazek. Pozdrawiam
serdecznie:-)
piękny wiersz Yvet Pozdrawiam serdecznie:)dziękuję za
wizytę u mnie
O jaki piękny wiersz. Tak płynnie i tak lekko go
przeczytałam, jakby z wiatrem.
:)
Melancholijnie,pozdrawiam serdecznie
melancholijnie, ale tak melodyjnie, ciepło i
sympatycznie...się zrobiło:) miłego dzionka
Ładny opis przyrody, ciepły i nostalgiczny zarazem...
Podoba mi się!