Znowu tęsknota kogoś
Nie moimi treściami ale przypominam
oddychaj mocno
oczaruj się tym stanem
wytchnienie zostaw po prostych słowach
wzlatując i opadając
miłujesz każdy czas fascynujący
jak ważny to gest
ta rozpalona miłość i sny oraz miodowe
świece
szuka jej by się oprzeć
nakarmić serca ciepłem
chęcią uczucia natychmiast
tylko poczuj napięty łuk
do utajonej
odkryj część po kawałku
co przyciągnie ją połówkę
nieodparta pokusa skrzydeł
które mają ciężar obojga
a jest ona wyobraźnią
jak anioł stróż otwierania serca
gdy w podróż wyruszać czas
zapanować nad przeobrażanym oczekiwaniem
jesteś piękną częścią wszystkiego
kroplą bogini
rozmodloną do wyżej
prośbą do duchów pełnych oazy
inspiruj więc rozbuduj wdzięki swe
z zapartym tchem
wiesz musisz mieć to coś
zapach grawitacji do zwycięstwa
zdobyć szczyty ust
co wychodząc z ciebie niezwykłym
wiatrem w wyrazach
nieistniejące łzy połączą nas
bo powinny być smutku ślady
na banalnym słońcu
beztroski i zapomnienia
kończy się deszcz samotnego spojrzenia
skrytego wśród pocieszających cudów
zatrzymamy jakieś pierwiastki nas
obok siebie
czasem wyplotę czerwone niebo
w róży kwiecie
dowiesz się czy obdarowanie więdnie
Komentarze (40)
piękne to niebo
Bardzo ladnie
Piekny i ciepły
Piekny i ciepły
Piękny i ciepły
Jakże ciepły wiersz
Wiersz godny poczytania
...wyplecione niebo w kolorze czerwieni...
Niezwykły i ciepły.Pozdrawiam:)
ciepły wiersz ładnie napisany
ładny i ciekawy tęsknota zawsze boli
"Obdarowanie" nie powinno więdnąć, jeśli jest szczere
Natomiast "Pokusy" zazwyczaj prowadzą donikąd
Bardzo refleksyjnie
Moc serdeczności Damahielu
Niebanalny... pozdrawiam :))
Ładny, ciekawy wiersz.
Pozdrawiam.
bardzo ładnie piszesz