Znudzony deszcz

Deszczem po szybie piszę
trzymając błękit w dłoni.
Wieczór się skrada obok mnie
myślał, że przemknie niezauważony.

Dotknięciem zimnej szyby
zamyślone czoło chłodzę.
Pojawia się tęsknota za nocą-
bez księżyca nie ma gwiazdy.

Odłożę błękit na potem
może w zapachu deszczu
wróci wspomnienie tamtych nocy,
gdy mówiłeś oczami duszy.

Zasłuchana zaczynam pisać
na białym papierze słowa.
To nic,że deszcz z parapetem się nudzi,
tęsknota i miłość przecież jest dla ludzi.

autor

Agnieszka B.

Napisany: 2017-10-05 Dodano: 2017-10-05 16:29:12

Ten wiersz przeczytano 2954 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie Okazje Ślub i Wesele

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie