Astronauta

pamięci Stanisława Lema

nie umarłeś, mistrzu Stasiu
- żyjesz jeszcze w nas
nie zasnąłeś, ale czuwasz
- czuwasz cały ten czas

nie umarłeś, świętujesz
- celebrujesz swe życie
wszystko czujesz i kochasz
- miłość Twa w rozkwicie!

nie umarłeś, lecz piszesz
powieść niedokończoną,
w swym kasku astronauty,
pod jasnych gwiazd osłoną

Twoje wizje są z nami,
jak milczący strażnicy;
gnieżdżą się w naszych głowach
na szaleństwa granicy

ale nie jest szaleństwem
nasza wielka tęsknota,
ani wstydem szlochanie,
albo pamięć ślepotą...

dziś już mówić nie możesz,
więc mówimy za Ciebie:
spokojnej podróży, mistrzu,
po wiecznie spokojnym niebie...

autor

~Książę Półkrwi~

Dodano: 2006-11-24 12:27:59

Ten wiersz przeczytano 1825 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie