Żona Kamieniarza

Dla Ani

Kolejny dzień budzi koguta pianie
Ona znakiem krzyża mu odpowiadając
Krzątaninę codzienną rozpoczyna

Praca ją kocha a i ona żyć bez niej nie potrafi
Mimo iż gromadka dzieci już odchowana
I własne pociechy pod skrzydła Mamy podrzuca
Tu mają najlepiej, tu w cieple Rodzinnego Ogniska
Potomkowie parzenicy tradycję góralską chłoną
Bóg, Honor, Ojczyzna

Twardy kamieniarski świat przez lata uczył ją pokory
Dzięki temu dzisiaj już wie, że z człowiekiem jest jak z kamieniem
Nie ma kamieni bezwartościowych
Bo nawet ten najbardziej pospolity ale cierpliwie szlifowany i polerowany
Odwdzięczyć się potrafi piękną aksamitną powierzchnią
Z ukrywanymi dotąd różnobarwnymi odcieniami
Które w słońcu uwypuklają dodatkowo feerie magicznych refleksów

Twardy góralski charakter to wada i zaleta zarazem
Ile wytrwałości i wyrzeczeń potrzeba do jej okiełznania wie tylko Ona
Żona Kamieniarza i Matka jego dzieci
Która swoją codzienną pracą już za życia
Wykuwa sobie alabastrowe schody do nieba

autor

owiga

Napisany: 2015-07-20 Dodano: 2015-07-27 08:32:33

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie