Zostaw to
Księżyc ukryty jest kłębami chmur,
Jego światło jest uwięzione,
Jego zasięg ogranicza czarny mur,
Który jest zmienny, a dni nie mogą być
policzone,
One są częścią atmosfery,
Nieodłącznym elementem świata,
Tak miłość nie opuści życia sfery,
Będzie zaszczepiała swą obecność u ojca,
syna i brata,
Przesłoni szczęście swym obliczem,
Jak czarne chmury światłość księżyca,
Utożsami ze złym lustrzanym odbiciem,
Wbije w serce jak ostro zakończona
kotwica,
Nie zdziała nic nie pełna wiedza
człowiecza,
Wtedy nikt nic nie widzi, nie słyszy,
Obiektem westchnień się tylko okalecza,
Każda chwila jest cenna, nic się nie
przykrzy,
Nie odnajduj chwil w samotności,
Nie prowokuj, aby się nie nasiliło,
Nie szukaj twarzy z przeszłości,
Nie próbuj bo na nic, aby to ustąpiło,
Nie rozprawisz się z tym sam,
Metodą jest czas, on to roztwoni,
Nie próbuj złamać miłości bram,
Zostaw to, czas to z pewnością pogoni.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.