Zraniona pamięć
Kobieca miłosc dotkliwie zraniona
prosby usilne czyta
ze wzruszeniem
serca swego rytm przyspieszając .
Lecz pamięć nieubłagana gardło
dławi
a oko mgłą zachodzi łzawiąc ,
choć ciało i dusza
pożądliwie nęci
to piękny ptak który zranił
pozostanie tylko w jej
pamięci
Komentarze (19)
ładna refleksja
Miłość może boleć gdy rani,mimo to pozostając w
pamięci.Co do strofek,to fakt,że dobrze by było aby
się pojawiły w moim odczuciu.
Serdecznie pozdrawiam:)
*zraniona
Jezeli to jest wiersz bez rymow, przydaloby sie
porzucic prozowaty zapis, zamiast tego - podzielic na
wersy i strofy. Innymi slowy, zwrocic uwage na
estetyczna wartosc wiersza.
To nie kobieca milosc jest zdaniona, to kobieta.
Milosci nie da sie zranic... to ona rani nas.
Tak wiec poczatek sugeruje jasniej ujac.
Dalej jakos tresc poprowadzona dziwacznie. Chodzi mi o
slowa I ich miejsce w szyku. Czytam jakby byly nie na
miejscu.
To sie nadaje na wpis do pamietnika, pomysl na wiersz,
trzeba go jeszcze wykorzystac.
Pozdrawiam.
Witam. Bardzo ładny wiersz...daje dużo do
myślenia...pięknie kochać i być kochanym...lecz
niestety z miłością jest różnie...pozdrawiam
serdecznie. miłego dnia
prawda kochac i byc kochana pozdrawiam
Ach ta milosc:)
Pozdrawiam:)
pięknie błękitnooka, pozdrawiam
i z banałów składa się życie a jakie jest Twoje akuku,
czyżby same banały
Zabliźnią się rany, wystarczy ich nie rozdrapywać!
Pozdrawiam!
kochać i być kochaną
warto znać prawdę znaną
pozdrawiam serdecznie:)
Nie sa w stajie zranić miało być
Wiersz dający do myślenia treść zapada w
pamięć..ludzie dla nas obojętni nie są w stanie nas
tak zdadzić jak Ci którzy nas fascynują
banał !
Podoba mi sie ,ale lepiej by sie czytalo ,gdybys
posluchala Oli!!!
Pozdrawiam majowo!