w źrenicy

w źrenicy jest głęboko i czarno
czasem nie wiesz w którą stronę iść
i robisz to po omacku


możesz trafić na miękką powierzchnię
zobaczyć tęczę
albo pozostać w mroku
i dalej nie wiedzieć czy tam dokąd zmierzasz
nie jest jeszcze ciaśniej i ciemniej


najpierw było przepastnie
stałeś z rozłożonymi rękami
mogłeś się obracać
zadecydować


teraz korytarz zwęża się
prowadzi coraz dalej, jakby nie miał
końca
coś szorstkiego ociera się
nie jest już tak swobodnie


jest ciebie coraz mniej
czujesz chłód jaskini
i otaczającą wilgoć


oko w którym jest źrenica
napełnia się łzami


nic nie możesz zrobić, jesteś przecież w środku
coraz mniejszy
jak główka od szpilki
wreszcie paproch, który wpadł pod powiekę

autor

Marta Surowiecka

Napisany: 2018-12-20 Dodano: 2018-12-20 02:00:31

Ten wiersz przeczytano 922 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie