Zwierzyniec
Po błękicie nieba płynie
Zwierzyniec zaczarowany.
Słoń rusza długą trąbą,
W złote słońce odziany.
Kot siwy pręży grzbiet,
Za nim suną dwie lamy.
Już niedługo przybędą,
Nie wydaje mi się,
Dwie wrzeszczące małpy
I trzy bure misie.
Podnieś tylko głowę,
Zatop oczy w błękicie.
Obejrzysz czarowną bajkę,
W której toczy się życie.
Wiatr swawolny dmuchnie,
Zmieni się sceneria.
Odejdzie w zapomnienie
Ta dziwna menażeria.
Żagle rozkwitną na niebie,
Rozdęte wiatrem płótna.
Historia na błękicie
Nigdy nie bywa smutna.
autor
Nalka31
Dodano: 2008-09-17 00:58:20
Ten wiersz przeczytano 1252 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Rytm jest trochę skoszony, i rymy mieszają się
dokładne z niedokładnymi. Dla dorosłych pisze się
wiersze ładne i mądre ( nie zawsze), a dla dzieci to
samo, tylko lepiej, jak ktoś to już kiedyś powiedział.
Ale osobiste odczucia bardzo optymistyczne.
Można byłoby czytać i czytać z chmur... bez końca. Dla
dzieci, bardz pozytywne i wartościowe, myślę, że i
starsi mogą znaleźć nutkę optymizmu.
Bardzo ładny i mądry wiersz dla dzieci. Ja bardzo
lubię patrzeć w niebo i oglądać te bajki ze
zmieniającą się scenerią, to pobudza wyobraźnię.
Pozdrawiam