zwykła fotografia
krople deszczu
na listku
jednak pomyśl co zobaczę
gdy popatrzę tak inaczej
mikrokosmos
w kropelkach
tak podobnych przecież innych
niezbadany przez to dziwny
mikrokosmos
inność budzi wyobraźnię
bo wyraźnie nie zobaczę
ani myśli ani znaczeń
tylko światła mdłe odbicie
jakby życie
niebacznie
rozpuszczone w letniej wodzie
w środku kropli mętne morze
a na samym dnie żal i złość
nie na kogoś
na siebie
że tak bardzo mi zależy
że tak dużo wciąż zależy
od kogoś
........................................
Masz rację Asie,poprawiam i dziękuję:)
autor
beivka
Dodano: 2008-12-14 00:09:08
Ten wiersz przeczytano 1061 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
piękny wiersz ciekawa forma i przesłąnie i chyba
jednak dobrze że tak jest nie jesteśmy w końcu sami na
tym świecie :))
To prawda, pewnych rzeczy się nie przeskoczy, skoro
nie zależą od nas. Ale żal i złość zostaje. Wydaje mi
się jednak, że dla zakochanej kobiety nie ma rzeczy
niemożliwych.
Na tym polega życie, że jesteśmy współzależni od
innych.