Żyć
zamigotać swym istnieniem
jak iskra rozjaśnić słowa
i by ciałem się stały
przyoblec w dobro i grzech
otrzeć się o świat
jak się gałąź opiera o mur
wypełnić czynem przestrzeń
między być a nie być
zakotwiczyć dat szeregiem
od narodzin do śmierci
dymem się unieść
i opaść łopotaniem świecy
w ludzką pamięć
autor
archanielica
Dodano: 2012-03-01 12:20:33
Ten wiersz przeczytano 451 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Bardzo! podoba mi się trzecia zwrotka,"opaść
łopotaniem
świecy w ludzką pamięć". Wybacz, ale musiałam
zanotować to w pamiętniku/nie pominęłam autora/.
Pozdrawiam. +++
Bardzo! podoba mi się trzecia zwrotka,"opaść
łopotaniem
świecy w ludzką pamięć". Wybacz, ale musiałam
zanotować to w pamiętniku/nie pominęłam autora/.
Pozdrawiam. +++
Życie daj na szanse, gdzie się podziejemy :)
Pamięć -zapamiętać chęć istnienia.
Wiersz mi się podoba.
Pozdrawiam :)