czekam

zmalałam do mikronów komórek
swego ciała
w sekundy zamknęłam życie
zmatowiałam do mgły
ciążącej szybom
byle wczepić się w światło
zamieram jak pień
który omija ptak
jak gruda ziemi niezroszona wodą
czekam jak kłębuszek serca
pod tym kwiatem
co wrasta mi w płuca
kwitnąc nadzieją
oddycham zmysłami
bo czekam na dzień
kiedy z zapałki
w Twych oczach
przemienię się w drzewo

autor

archanielica

Dodano: 2012-03-05 20:05:13

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie