Żyć będę!

Żyję dalej wciąż bojąc się,
że upadając na ostre kamienie
poranię swoją duszę.
Potłukę jak szklany dzbanek moje marzenia.
Z pękającego szkła wysypią się tylko obawy i nieskończenie trwający lęk,
który wtopi się w moje oczy, usta...
Który bić będzie swą szarością i smutkiem z każdego mojego spojrzenia...
Boję się, że zamieniać będzie wszystko w ruinę.
Boję się, że zamieszka we mnie i spali moje serce.
A później palić będzie wszystko wokoło.
Boję się, ale żyć będę!
Żeby zabić ten strach!
Żeby dać nowe życie marzeniom!

Aby dodać siłę wszystkim wątpiącym w życie...

autor

ilonaro

Napisany: 2006-09-23 Dodano: 2006-09-25 18:30:20

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie