Żyć jeszcze muszę
"Kto odczaruje nas?Kto wyrwie Z nieubłaganej niepamięci?" Julian Tuwim - Przy okrągłym stole
Wsłuchana w śpiew mgły
tonę w jej chłodzie
los to ten koń pstry
trzyma w odwodzie
niespodziewane
słyszę jak wilk wyje
znam tęskne wołanie
jak słowo niczyje
wielkie niepoznanie
nieodczytane
w lesie mieszka moja dusza
zapadam się w jego wnętrze
na sercu moim mech zmurszał
wiewiórka w dziupli na piętrze
zjednanie
ja splątana z konarami
wyszeptuję razem z lasem
losie zmiłuj się nad nami
daj nam chwilkę szczęścia czasem
błaganie
zmyj deszczem niedobre uczynki
nawodnij wyschnięte marzenia
daj serce małej dziewczynki
albo je w kamień pozamieniaj
żyć jeszcze muszę
Łucja
autor
Zakochana w wietrze
Dodano: 2018-02-15 08:51:22
Ten wiersz przeczytano 651 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Bardzo poruszający wiersz - czytałam w całości i
poszczególne fragmenty - za każdym razem dostrzegając
nowe obrazy życia. Serce dziecka jest czyste, bez
blizn, a tu jak żyć z taką wielka wrażliwością, gdy
tyle sie przeżyło, a wiele jeszcze się zdarzy.
Dobra refleksja i skłania do myślenia:)piękny wiersz i
podoba się bardzo:)pozdrawiam cieplutko:)
Świetna refleksja pozdrawiam serdecznie;)
Zakochana w wietrze...jak zwykle przepięknie.
Pozdrawiam.
Warto żyć :) Pozdrawiam serdecznie +++
https://www.youtube.com/watch?v=ewBs5-hgErI
Pozdrawiam Lusi.
Urzekłaś mnie tą refleksją bardzo, bardzo na tak!
:)
Pozdrawiam serdecznie!
UKŁONY!
i żyj lekko i przyjemnie ...
i żyj lekko i przyjemnie ...
++:))
Interesująca refleksja. "Błaganie" mnie urzekło.
Pozdrawiam
Bardzo ładny obraz słowem namalowałaś...
Pogodnego dnia Łucjo:)
"w lesie mieszka moja dusza" - moja też. Urzekłaś
mnie.
,, nie zamieniaj serca w twardy głaz...,,
Podoba mi się :)
Miłego dnia :*)
Wszyscy pragniemy czuć radość życia.
Życiowy wiersz.
Pozdrawiam:)