Zyc nie umierac.

Stara kapota na grzbiecie,
buciory sprzed ilus tam lat,
jeszcze kapelusz z okapem
i ruszam w moj lesny swiat.

To nic, ze leje od rana,
las rozszemrany w strugach,
wchodze w zielona dusze,
moze podsluchac sie uda?

Szum deszczu miesza sie pieknie
z dzieciola dalekim stukaniem,
me mysli juz najszczesliwsze
nicmi pajeczyn splatane.

Tego nie umiem przekazac
jak grzybki radosnie zbieralam,
same prawdziwki-przysiegam
szybciutko w koszyk chowalam.

I nikt juz nie jest w stanie
odebrac mi tej swietosci,
wiec bardzo czesto tu jestem,
bo las ma same milosci.

Nie musze koniecznie kogos
na te podboje zabierac,
tu wreszcie dokladnie pojelam,
co znaczy zyc-nie umierac.

autor

Maeuslein

Dodano: 2006-09-02 00:10:08

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie