Życie
Kochać i tracić,pragnąć i żałować.
Padać boleśnie i znów się podnosić.
Krzyczeć tęsknocie ,,precz'' i błagać
,,prowadź''.
Oto jest życie: nic,a jakże dosyć...
Zbiegać za jednym klejnotem pustynie,
Iść w toń za perłą o cudu urodzie,
Ażeby po nas zostały jedynie
ślady na piasku i kręgi na wodzie.
Dla Ciebie,Adrianie,co serce me złamałeś....
autor
*Agnieszka*
Dodano: 2005-04-17 12:46:58
Ten wiersz przeczytano 516 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.