Życie
Kiedy byłam małą dziewczynką
brakowało mi słońca, kwiatów, morza, gór,
porannej rosy.
Chciałam by gdy dorosnę to wszystko...,to
wszystko sie zmieniło.
Czas mijał...ja nadal byłam dziewczynką.
Czas mijał a wiatr ciągle szarpał i plątał
mi włosy.
Teraz gdy minęło już tyle lat,
już wiem, że taki właśnie jest świat.
Wiem, że to za czym tęskniłam
to ciepło i miłość, to radość i śmiech.
Wiem, że życie to cierpienie i ból,
troska i trud...
nie to sobie
wysniłam
Trwam , idę.
Życie me mija, a ja wciąż idę,
jeszcze mam tyle sił, idę..
Wiem...., że warto iść....
po co
żyję.
ponownie odnalazłam sie w życiu...jest takie jakie je widzimy, na jakie sie godzimy...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.