Życie me straszne

człowiekowi którego nienawidze i kocham zarazem...

Życie jest piękne przy Tobie jak zawsze, życie normalne, życie swobodne, lecz gdy wracam do domu, nie żyje już w cale, jestem rosiliną, nie mogąc nic zrobić trace nadzeję, że mógł bym kiedyś byś przy Tobie na zawsze.

Jestem bez barwny, nie widzalny, chodze jak duch, jak cień człowieka, nie przeszkadzam nikomu, bym mógł się z Tobą spotkać.

Obietnice, będze lepiej, będzesz mógł wyjść, nic nie zmieną, bo trafiłem na człowieka który obiecuje lecz nie spełnia, trafiłem na człowieka nieomylnego, zawsze ma racje nawet gdy nie jej nie ma, nigdy nic złego nie zrobił, zawsze bez winy, takiemu nic nie pomoże, w żaden sposób nie przekonasz takiego, że sie myli, że jest nie tak jak mysli, ale cuż ja moge zrobić?

Żyć ja żyje pod dyktatórą świętego, patrzącego tylko na siebiei sie nie odzywać by problemów nie mieć.

Lecz to się skończy, jeszcze zobaczy, jeszcze się obudzi zaskoczony powie jestem sam, nie będze nikogo kto by mu pomógł, lecz do czasu wolności musze cierpieć, a Ty ignorować me cierpienia bo nie chce by Cię dotkneła chociaż odrobina tego co przeżywam co dzeń, wojny, męczarnie nie ludzkie by nie było miejsca gdze można sie zaczepić, by nie było powodu do kary nieznośnej, bym mógł się z Tobą spodkać.

Fizycznie wytrzymam cochodź bym miał leżec w szpitalu, lecz psychika za słaba, wkródce nerwy pękną i tama wezbrana wyleje tedy smutki me wielkie, złość, nienawiść i wyląduje w szpitalu, będzie warto chociaż raz powiedzeć co myśle, będzie warto chociaż roaz go zniszczyć mymi myślami, by nie mógł już nic powiedzeć, zabić, zranić, odejść, oszukać, woarto będzie chociaż raz mieć spokój.

...oby to przeczytał i mienił swoje postępowanie

autor

cichy88

Dodano: 2006-10-11 07:33:36

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie