Życie- mrok duszy
Warto
Czekała na uczucie które pochłania mrok
świata, na uczucie które rozjaśnia
dusze.
Powiedziała kiedyś nigdy nie nauczysz się
kochać podczas gdy sama nigdy nie
kochała.
Chciała kochać ale czy umiała?
Gdzie jest ta osoba która wierzyła że
ludzie są dobrzy i sama dobra być
chciała.
Gdzie jest ta osoba która miała blask w
oczach.
Znikła gdzieś we mgle szarości
codzienności.
Zgubiiła się w smutnej przeszłości.
Teraz pisze i szuka siebie sprzed lat.
Teraz marzy by zetrzeć przykrych zdarzeń
ślad.
Teraz już wie że za wszystko się płaci,
dlatego już nie ocenia tylko stara się
zrozumieć.
Dlatego stara się już nie ranić tylko
zaciska zęby, milczy i spuszcza wzrok.
Stara się zaakceptować siebie i przeszłość
bo wie że bez tego nie wyjdzie z mroku.
I wciąż na nowo uczy się być dobrym
człowiekiem a co z tego wyjdzie tylko czas
pokaże
szukać w sobie tej lepszej strony ona jest w każdym z nas gdzieś na dnie serca.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.