spowiedź

z mglistej obławy barwy obłoków
mlecznej, ukrytej za mgłą
postać rozmyta, nierzeczywista
zbrukane kłamstwem i krwią sumienie

zjawa, okruch, światło latarni
głowa trupa obijająca się o skałę w rytm rewolucji
złączone w bransolecie odkupienia
to wszystko do czego się przyznaję

tak to prawda że wyszłam z nocnej mgły
zeznaję że krew i łzy płynęły wartko
że odrąbałam mu ramiona dla głuchego poczucia bezpieczeństwa
piórami ze skrzydeł wypchałam poduszkę w swej trumnie

kości wciąż stoją w muzeum
gapie uwielbiają tragizm
rozwrzeszczane laleczki jęczą pod białymi kręgami
rozpuszczają urojenia u twych stóp
modlą się histerycznie do twoich szczątków

ubóstwiają twój szkielet jako pomnik snów

a ja stoję pod ścianą
ukryta w pyle mgły
bez ruchu, bez dźwięku
choć żywa- martwa jak ty

autor

Seneri

Napisany: 2006-01-16 Dodano: 2007-10-07 17:05:15

Ten wiersz przeczytano 374 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie